Η μολυσματική τέρμινθος συνιστα μια συχνή ιογενή πάθηση που προσβάλλει το δέρμα. Επηρεάζει άτομα κάθε ηλικίας, κυρίως όμως προσβάλλει τα παιδιά από ενός ως 10 ετών, τους σεξουαλικά ενεργούς ενήλικες και όσους έχουν ανίσχυρο ανοσοποιητικό σύστημα.
Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV-1, MCV-2, MCV-3 και MCV-4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV-1, ενώ ο MCV-2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος.
Η μολυσματική τέρμινθος εμφανίζεται με μικρά ογκιδια μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με μαργαριτάρια. Είναι στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες , που περιέχουν ένα παχύρρευστο υλικό, το σωμάτιο της τερμίνθου. Πολλοί γονείς μπερδεύουν τη μολυσματική τέρμινθο με τη µυρµηγκιά ή τον σταφυλόκοκκο.
Αρχικά η μολυσματική τέρμινθος εμφανίζεται ως ένα μικρό σπυρί λίγων χιλιοστών (1-10 mm) στο χρώµα του δέρµατος και είναι µαλακό στην αφή. Στη συνέχεια µεγαλώνει και γίνεται πιο σκληρό. Μέσα σε 6-9 µήνες οι βλατίδες υποχωρούν (αυτοΐαση), μπορει όμως χωρις την καταλληλη θεραπεια να επιµένουν για χρόνια. Κάθε σπυράκι ζει περίπου δύο µήνες, αλλά λόγω της µεταδοτικότητας από το ένα σηµείο στο άλλο στο ίδιο άτοµο, η πάθηση µπορεί να διαρκέσει περισσοτερο. Λόγω της εύκολης µετάδοσης, ειδικά αν ένα παιδί πάσχει από ατοπική δερµατίτιδα, τόσο στο ίδιο το παιδί, όσο και σε άλλα παιδιά, πρέπει να θεραπεύεται άμεσα.
Η μολυσματική τέρμινθος στα παιδιά εμφανίζεται κυρίως στο πρόσωπο, τον κορμό και τα άκρα. Η ασθένεια εμφανιζεται πιο επιθετικη σε παιδιά με έκζεμα.
Στους ενήλικες τα σπυράκια εμφανίζονται κυρίως γύρω από τα γεννητικά όργανα, στο μέσα μέρος των μηρών, στην περιοχή του πρωκτού, στις μασχάλες και στην κοιλιά. Ο ιός μπορει σε ορισμενες περιπτωσεις να προσβάλλει επίσης και την περιοφθαλμικη περιοχή.
Οι βλαβες της μολυσματικής τερμίνθου συνήθως δεν προκαλούν πόνο εκτός εάν μολυνθούν ή παρουσιάσουν φλεγμονή. Συχνά μπορεί να προκαλέσουν κνησμό Σε ένα μικρο ποσοστο των περιπτώσεων(5-10 %)μπορεί να εμφανιστεί έκζεμα πέριφερικα των αλλοιώσεων. Μπορεί επίσης στο κέντρο τους να παρουσιάσουν και μικρή αιμορραγία. Η βλάβη περιορίζεται στο ανώτερο στρώμα της επιδερμίδας.
Μετάδοση
Η μολυσματική τέρμινθος συνήθως μεταδίδεται με τη δερματική επαφή (συχνά μέσω του σεξ στους ενήλικες) αλλά και με κοινά χρησιμοποιούμενα αντικείμενα όπως ρούχα, πετσέτες, σεντόνια κ.λπ. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί από το βρώμικο νερό και από την άμμο στην οποία ξαπλώνουμε το καλοκαίρι. Εµφανίζεται πιο συχνά σε παιδιά που αθλούνται σε κολυµβητήρια και γυµναστήρια αλλά και σε παιδιά που πάσχουν από ξηροδερµία.
Επίσης ο ιός μεταδίδεται στο ίδιο άτομο από το ένα σημείο του σώματος σε άλλο μεσω ξεσμού (αυτοενοφθαλμισμός). Μπορεί να ξεκινήσει από ένα σπυράκι μέσω αυτής της διαδικασίας να προκύψουν πολλά περισσότερα.
Θεραπεία
Σε αρκετές περιπτώσεις η νόσος υποχωρεί από μόνη της και δεν αφήνει ουλές (ο οργανισμός αναπτύσσει αντισώματα στον ιό). Αν οι βλάβες αρχίσουν να ερεθίζονται συστήνονται ελαφρές κρέμες κορτιζόνης. Ορισμένες φορές, όμως, η νόσος μπορεί να διαρκέσει ακόμη και χρόνια, κυρίως σε παιδιά με τάση για έκζεμα ή σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.
Η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο είναι αποτελεσματική αλλά προκαλεί πόνο όταν εφαρμόζεται και η υπερβολική χρήση της μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές. Η χειρουργική αντιμετώπιση συνίσταται στην αφαίρεση και των βλαβών με χειρουργική λαβίδα (απόξεση) , αλλά αυτή είναι μια επώδυνη διαδικασία και στα παιδιά συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία.
Μια άλλη αποτελεσματική εναλλακτική θεραπεία είναι η χρήση υπερπαλμικού laser αλλά και σε αυτή, επειδή προκαλεί πόνο, εφαρμόζεται τοπική αναισθησία.
